2022-11-28 03:58 PM
اشتباهی گرفتن یکی دیگررا بجای علامه وسرگردانی وی درسفررسمی سمنان
يك روز، نامه اي از علامه سمناني آوردند كه ايشان مردي بسيار بافضل بود.ايشان مرقوم فرموده بودند: من دلم مي خواهد شمارا ببينم ولي نمي توانم به تهران بيايم.اگر براي شما امكان پذير است، به سمنان بياييد.
ما هم با دو تا از دوستان، سوار قطار شديم و به سمنان رفتيم. وقتي به ايستگاه راه آهن سمنان رسيديم، ديديم جمعيت زيادي آمده است.جمعيت موج مي زد. پياده شديم كه به منزل آقاي علامه برويم. همان موقعي كه ما خواستيم پياده شويم يك آقاي روحاني ديگري از قطار پياده شد. ايشان شكل و هيكل جالبي داشت. مردم ريختند به طرف او وگفتند: براي سلامتي علامه محمد تقي جعفري صلوات بفرستيد.
به رفقا گفتم: خوب شد، رسيده بود بلايي ولي به خير گذشت. جمعيت ريختند و خيلي شلوغ شد. آنجا درشكه و وسايل نقليه بود. به هركه گفتيم مارا به خانه علامه ببريد، گفتند: نه خير، ما مهمان هاي آقاي علامه را مي خواهيم ببريم.هر كاري كرديم كسي سوارمان نكرد.آن موقع، كرايه ماشين يا درشكه فرض كنيد يك تومان بود. اين دوستم گفت: ده تومان مي دهم مارا به منزل آقاي علامه ببر. درشكه چي با يك اكراهي گفت: حالا سوار شويد. سوارشديم و راه افتاديم.
وقتي وارد خيابانها شديم ديديم خود مرحوم علامه هم پياده و عصا به دست آمده بود.ايشان آن موقع هشتاد سال داشت. به درشكه چي گفتم: علامه ايشان است؟ گفت: بله.گفتم:پس همين جا نگه دار. پياده شديم و سلام كرديم. گفت:پس مردم كجا هستند؟گفتم: كدام مردم؟ گفت: من فرستاده بودم به پيشوازشما.گفتم:الان مي آيند.او خيلي باهوش بود.گفت: اينها حتما عوضي گرفته اند. تقصير قيافه خودتان است.اين چه قيافه اي است؟ يك مقدار خودت و لباس هايت را جمع و جور كن.
به هر حال، آن آقا كه مردم او را عوضي گرفته بودند، يك مقدار مي ايستد.بعد مردم مي گويند: خوب آقا بفرماييد. مي گويد:كجا؟ مي گويند: مگر شما جعفري نيستيد؟ آقاي علامه منتظرند. مي گويد: كدام جعفري؟ كدام علامه؟ مردم مثل لشكر متفرق برمي گردند.
يك روز، نامه اي از علامه سمناني آوردند كه ايشان مردي بسيار بافضل بود.ايشان مرقوم فرموده بودند: من دلم مي خواهد شمارا ببينم ولي نمي توانم به تهران بيايم.اگر براي شما امكان پذير است، به سمنان بياييد.
ما هم با دو تا از دوستان، سوار قطار شديم و به سمنان رفتيم. وقتي به ايستگاه راه آهن سمنان رسيديم، ديديم جمعيت زيادي آمده است.جمعيت موج مي زد. پياده شديم كه به منزل آقاي علامه برويم. همان موقعي كه ما خواستيم پياده شويم يك آقاي روحاني ديگري از قطار پياده شد. ايشان شكل و هيكل جالبي داشت. مردم ريختند به طرف او وگفتند: براي سلامتي علامه محمد تقي جعفري صلوات بفرستيد.
به رفقا گفتم: خوب شد، رسيده بود بلايي ولي به خير گذشت. جمعيت ريختند و خيلي شلوغ شد. آنجا درشكه و وسايل نقليه بود. به هركه گفتيم مارا به خانه علامه ببريد، گفتند: نه خير، ما مهمان هاي آقاي علامه را مي خواهيم ببريم.هر كاري كرديم كسي سوارمان نكرد.آن موقع، كرايه ماشين يا درشكه فرض كنيد يك تومان بود. اين دوستم گفت: ده تومان مي دهم مارا به منزل آقاي علامه ببر. درشكه چي با يك اكراهي گفت: حالا سوار شويد. سوارشديم و راه افتاديم.
وقتي وارد خيابانها شديم ديديم خود مرحوم علامه هم پياده و عصا به دست آمده بود.ايشان آن موقع هشتاد سال داشت. به درشكه چي گفتم: علامه ايشان است؟ گفت: بله.گفتم:پس همين جا نگه دار. پياده شديم و سلام كرديم. گفت:پس مردم كجا هستند؟گفتم: كدام مردم؟ گفت: من فرستاده بودم به پيشوازشما.گفتم:الان مي آيند.او خيلي باهوش بود.گفت: اينها حتما عوضي گرفته اند. تقصير قيافه خودتان است.اين چه قيافه اي است؟ يك مقدار خودت و لباس هايت را جمع و جور كن.
به هر حال، آن آقا كه مردم او را عوضي گرفته بودند، يك مقدار مي ايستد.بعد مردم مي گويند: خوب آقا بفرماييد. مي گويد:كجا؟ مي گويند: مگر شما جعفري نيستيد؟ آقاي علامه منتظرند. مي گويد: كدام جعفري؟ كدام علامه؟ مردم مثل لشكر متفرق برمي گردند.