حکایت های تاریخی

[شهاب]

حکایت

خلیفه یِ  بغداد ، امیرِ  دماوند را نزد خود فراخواند و خلعت و لباسِ امیری شهرِ ری را بر تن او پوشاند.
امیر وقتی که به ری بر‌می‌گشت در راه عطسه ای کرد و با آستینِ لباس [هدیه خلیفه بغداد] دماغ خود را پاک کرد.
سخن‌چینان به خلیفه گزارش دادند که: " امیرِ دماوند از لباسِ ارزشمندِ خلیفه به عنوان دستمال استفاده کرده و دماغ خود را پاک کرده‌است!!
خلیفه امر کرد که خلعت را از او پس گرفتند و گردنش را  زدند!!

خبر به گوشِ شِبلی [عارف بزرگ] رسید. مدت‌ها بود که خلیفه بغداد ،  شبلی را دعوت کرده‌ بود که به بغداد برود  و در دربار به خلیفه خدمت کند و شبلی[ به این درخواست] پاسخی نداده بود.

شِبلی به خلیفه نوشت :
امیرِ دماوند با خلعتی که تو دادی دماغ خود را پاک کرد گردنش را زدی!
من چگونه  به حضور  تو بیایم  و به تو خدمت کنم چون خداوند خلعتِ انسانیت  و شرف را به من بخشیده‌است
اگر [خداوند] ببیند من آن خلعت نفیس را به تو  بخشیده‌ام [ به ظالمی چون تو خدمت می کنم]  با من چه می‌کند؟!!

تو شایسته ندانستی که خلعتِ تو دستمال بشود، من چگونه خلعتِ شرف و کرامتِ انسانی خود را دستمال تو کنم؟!!

خلیفه در پاسخ نوشت:
کاش این سخن زودتر می‌گفتی تا جان امیری را از مرگ رها کرده بودی!!!