یک حدیث

[شهاب]

حضرت علی علیه السلام در روزهای نخست خلافت خویش فرمود:
«من آمده ام تا آب و نان مردم را درست کنم و تمام ثروت هایی را که در زمان گذشته بی جا تقسیم گشته بود به صاحبان اصلی آن، یعنی محرومین، باز گردانم اگرچه با آن ثروت ها ازدواجی صورت گرفته باشد»
. و نیز اعلام داشت:
یکی از حقوق عمده مردم به گردن من این است که درآمد عمومی را زیاد کنم «تَوْفیرٌ فیکُمْ» یعنی در سر لوحه کارهای من، تأمین آب و نان مردم است

از فرمایشات حضرت علی علیه السلام در حال بیعت با مردم به نقل از کتاب ناسخ التواریخ.


امام صادق علیه السلام فرمود:
در زمان حکومت حضرت علی علیه السلام سه مشکل عمده مردم کوفه برطرف شد.
همه مردم به آب فرات کنایه از آب آشامیدنی است دست یافتند.
نان گندم همه جا رواج پیدا کرد
و همه مردم صاحب خانه شدند.


«ما اَصْبَحَ اَحَدٌ بِالْکُوفَةِ اِلاّ ناعِما، اِنَ اَدْناهُمْ مَنْزِلَةً لَیَأْکُلُ الْبُرَّ وَ یَجْلِسُ فِی الظِلِّ، وَ یَشْرِبُ مِنْ ماءِ الْفُرات».
بحارالانوار - جلد۴۰ , صفحه۳۲۷

[شهاب]

حدیث از امام هادی علیه السلام:

إِذَا کَانَ زَمانٌ اَلعَدلُ فیِهِ أَغلَبُ مِنَ الجَورِ فَحَرَامٌ أَن تَظنَّ بِأَحَدٍ سوُءً حَتّی یُعلَمَ ذَلِکَ مِنهُ وَإِذَا کَانَ زَمَانٌ الجَورُ فیِهِ أَغلَبُ مِنَ العَدلِ فَلَیْسَ لِأَحَدٍ أَنْ یظنَّ بِأَحَدٍ خَیرًا حَتَّی یَبدُوا ذَلِکَ مِنْه؛
هنگامی که عدالت بر جور و ستم غالب باشد حرام است به کسی سوءظن ببری مگر آن که بدانی که فلان کار زشت را انجام داده است، و زمانی که جور و ستم بیش از عدل و داد باشد کسی حق ندارد به دیگری گمان خوب ببرد مگر در صورتی که خوبی وی کاملا مشهود و آشکار باشد.
(بحارالانوار، ج75، ص370)

[شهاب]

روایت از رسول اکرم صلی الله علیه
تجافوا عن ذنب السخی فان الله آخذ بیده کلما عشر،
از گناه و لغزش سخاوتمند صرف‏نظر کنید،زیرا،هر زمان بلغزد، خداوند دست او را می‏گیرد(و نجاتش می‏دهد.)

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : شابٌّ سَخِيٌّ مُرَهَّقٌ فيالذُّنوبِ أحَبُّ إلى اللّه ِ عزّوجلّ مِن شَيخٍ عابِدٍ بَخيلٍ . 
امام صادق عليه السلام : جوانِ بخشنده آلوده به گناهان، نزد خداوند عز و جل محبوبتر از پيرمردِ عابد خسيس است .

[شهاب]

السَّلامُ عَلی الْمُدَّخَرِ لِکَرامَةِ اَوْلِیآءِ اللَّهِ وَ بَوارِ اَعْدآئِهِ...

سلام بر مولایی که با آمدنش دوستان خدا سربلند می شوند و دشمنان خدا سر به نیست.
سلام بر او و بر روزی که خدا در انتظار آن است.

بحار الأنوار، ج‏99، ص 117.

[شهاب]

در روايت داريم كه راوي از حضرت‌امام‌رضا (ع) مي‌پرسد:
مرا از بهشت و جهنم خبر دهيد، آيا هم اكنون آن‌ها خلق شده‌اند؟
حضرت فرمودند: بلي، و رسول‌الله (ص) وقتي به معراج رفتند داخل بهشت شدند و آتش را ديدند.
راوي مي‌گويد: عده‌اي از مسلمانان مي‌گويند بهشت و جهنم مقدر شده‌اند ولي خلق نشده‌اند.
حضرت فرمودند: آن‌ها از ما نيستند و ما هم از آن‌ها نيستيم:

«مَنْ اَنْكَرَ خَلْقَ الْجَنَّةِ وَالنّار كَذَّبَ النَّبِيُّ (ص) وَ كَذَّبْنا وَ لا مِنْ وِلايَتِنا علي شَيْئٍ وَ يَخْلُدُ في نارِ جَهَنَّم. قال‌الله عزوجل:
هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتي يُكَذِّبُ بِهَاالْمُجْرِمُونَ يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَميمٍ انٍ».

پس كسي كه منكر خلقت فعلي بهشت و جهنم شود، پيامبر و ما را تكذيب كرده است و از دوستان ما نيست و براي هميشه در آتش است.
خداوند در آيه ۴۴ سوره الرحمن فرمود: اين است جهنمي كه گناهكاران انكار مي‌كردند و هم اكنون گناهكاران بين آن جهنم و آب‌جوشان در حال طواف‌اند.



قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا(ع): يَابْنَ رَسُولِ اللَهِ! أَخْبِرْنِي‌عَنِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ، أَهُمَا الْيَوْمَ مَخْلُوقَتَانِ؟! فَقَالَ: نَعَمْ، وَ إِنَّ رَسُولَ اللَهِ(ص)قَدْ دَخَلَ الْجَنَّةَ، وَ رَأَي‌النَّارَ لَمَّا عُرِجَ بِهِ إلَي‌السَّمَآءِ. قَالَ: فَقُلْتُ لَهُ: فَإنَّ قَوْمًا يَقُولُونَ: إنَّهُمَا الْيَوْمَ مُقَدَّرَتَانِ غَيْرُ مَخْلُوقَتَيْنِ! فَقَالَ(ع): مَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ لاَ نَحْنُ مِنْهُمْ. مَنْ أَنْكَرَ خَلْقَ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ فَقَدْ كَذَّبَ النَّبِيَّ(ص)وَ كَذَّبَنَا وَ لَيْسَ مِنْ وَلاَيَتِنَا عَلَي‌شَيْءٍ وَ خُلِّدَ فِي‌نَارِ جَهَنَّمَ! قَالَ اللَهُ عَزَّوَجَلَّ: هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي‌يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ * يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَ بَيْنَ حَمِيمٍ ءَانٍ. (توحيد صدوق، باب ما جاء في‌الرُّؤْيَه، حديث 21 ص 118).

[شهاب]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

لَيْسَ لِأَوَّلِيَّتِهِ ابْتِدَاءٌ وَ لَا لِأَزَلِيَّتِهِ انْقِضَاءٌ،
هُوَ الْأَوَّلُ وَ لَمْ يَزَلْ وَ الْبَاقِي بِلَا أَجَلٍ،

نه اوّل او را آغازى و نه ازلى بودن او را پايانى است،
آغاز هر چيزى و جاويدان است،


نهج البلاغه

[شهاب]

آخرین تلاش شیطان :

امام صادق علیه السلام
مَا مِنْ اَحَدٍ یَحْضُرُهُ الْمَوتُ اِلَّا وَکَّلَ بِهِ اِبْلیسُ مِن شَیَاطِینِهِ مَن یَأمُرُهُ بِالْکُفْرِ وَ یُشَکِّکُهُ فِی دِینِهِ حَتَّی یَخْرُجُ نَفسُهُ فَمَنْ کَانَ مُؤْمِناً لَم یَقْدِرْ عَلَیْهِ فَإِذا حَضَرْتُمْ مَوْتاکُم فَلَقِّنُوهُم شَهادَةَ أنْ لَا اِله اِلَّا اللهُ وَ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ (ص) حَتَّی یَمُوتُوا.

هیچ انسانی نیست، مگر اینکه در هنگام مرگ، شیطان، یکی از مأمورین خود را نزد او حاضر می ‌کند تا وی را وسوسه کند و در دینش به شک اندازد و او را به کفر بکشاند.
این وسوسه ادامه دارد تا اینکه روح از بدن او خارج شود؛ اگر محتضر از مؤمنان باشد، شیطان نمی ‌تواند بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد.
پس هرگاه یکی از شما بر بالین شخصی از کسان خود رفتید که مرگش فرا رسیده است، شهادتش را به او تلقین کنید تا شیطان به او دست نیابد.



اللَّهُمَّ یَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، اِنِّی اَوْدَعْتُکَ یَقِینِی هَذَا وَ ثَبَاتَ دِینِی،
وَ اَنْتَ خَیْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ اَمَرْتَنَا بِحِفْظِ الْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَیَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِی
بِرَحْمَتِکَ یَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»

خداوندا! ‌ای مهربان‌ترین مهربانان، به راستی من به تو سپردم این اعتقاد و باورم را و پایداری دین و آیینم را، و تویی بهترین نگاهدارنده‌ی امانت،
و  دستور دادی ما را به نگاهداری امانت‌ها، پس بازگردان آن را به من هنگام فرا رسیدن مرگم»
برحمتت ای ارحم الراحمین

[شهاب]

ارزش کارهای اقتصادی

امام صادق علیه السلام کار و تلاش در راه تامین نیازهای ضروری زندگی را همسان با جهاد در راه خدا قلمداد می کرد و می فرمود:
«الکاد علی عیاله کالمجاهد فی سبیل الله
آن که برای تامین معاش خانواده اش تلاش کند، همانند رزمنده در راه خدا است .»

از منظر پیشوای ششم علیه السلام افراد سست عنصر و بی کار و بی تفاوت، مورد خشم و غضب الهی هستند; چنان که می فرماید:
«ان الله عز وجل یبغض کثرة النوم و کثرة الفراغ;
خداوند متعال زیادی خواب و بی کار بودن را دشمن می دارد .»


علاء بن کامل یکی از یاران آن حضرت روزی به محضرش شتافت و التماس دعا گفت، و اضافه نمود که: ای پسر پیامبر صلی الله علیه و آله! از خداوند متعال بخواه که زندگی راحت و مرفهی داشته باشم!
امام صادق علیه السلام پاسخ داد:
«لا ادعولک، اطلب کما امرک الله عز وجل
من برایت دعا نمی کنم، تو از همان راهی بخواه که خداوند متعال به تو فرمان داده است [یعنی از راه تلاش و کوشش] .»

[شهاب]

بندگان را توبه اى است :
توبه پيامبران از فاش شدن راز است
و توبه برگزيدگان از دم زدن
و توبه اوليا از رنگارنگى خطورات دل
و توبه خاصان از پرداختن به غير خدا
و توبه عوام از گناهان .

[شهاب]

گنهكارى كه به گناه خويش اعتراف ورزد بهتر است از فرمانبردارى كه به كار خويش ببالد.

[شهاب]

آن را به برادران مؤمنت بياموز

عَلَّمَني عَلِيُّ بنُ موسى عليه السلام هذِهِ العوذَةَ وقالَ : عَلِّمها إخوانَكَ مِنَ المُؤمِنينَ ؛ فَإِنَّها لِكُلِّ ألَمٍ ، وهِيَ :

اُعيذُ نَفسي بِرَبِّ الأَرضِ ورَبِّ السَّماءِ ،
اُعيذُ نَفسي بِالَّذي لايَضُرُّ مَعَ اسمِهِ داءٌ ،
اُعيذُ نَفسي بِالَّذِي اسمُهُ بَرَكَةٌ وشِفاءٌ



امام رضا عليه السلام اين تعويذ را به من آموخت وفرمود: «آن را به برادران مؤمنت بياموز زيرا ؛ اين براى هر دردى ، كارساز است ، و آن ، اين است :
خود را در پناه خداوندگار زمين و خداوندگار آسمان ، قرار مى دهم .
خود را در پناه كسى قرار مى دهم كه با وجود نام او ، هيچ دردى ، آسيب نمى رسانَد .
خود را در پناه كسى قرار مى دهم كه نامش ، بركت و درمان است

[شهاب]

حَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاس

ابان بن تغلب میگوید:
از امام باقر علیه السلام سوال کردم:
یعنی چه که قرآن میفرماید:
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ ما ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاس
هر جا یافت شوند، مُهر ذلت بر آنان خورده است مگر با چنگ زدن به حبل خدا و حبل مردم)؟

حضرت فرمودند: مايقول الناس فيها:
عرض کردم:
يقولون حبل من الله كتابه وحبل من الناس عهده الذي عهد إليهم:
آنها میگویند:
حبل و ریسمان الهی یعنی کتاب خدا، و حبل و ریسمان مردم یعنی سنت و عهدی که با آنها بسته است)، پس حضرت فرمودند: دروغ میگویند، سپس حضرت فرمودند:

حبل من الله كتابه ،
وحبل من الناس علي بن أبي طالب

[شهاب]

امام علي(عليه السلام)

وَ مَنْ أَتَى غَنِيّاً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِهِ
كسى كه در برابر ثروتمندى به علّت ثروتش تواضع كند، دو سوم دين خود را از دست داده است
نهج البلاغه

[شهاب]

علامه مجلسی به سند صحیح روایت میکند:
امیر المؤمنین علیه السّلام فرمودند:

هر کس این ۶ آیه را هر روز صبح بخواند، خدای متعال او را از هر بدی کفایت می کند

هر چند او خودش را به هلاکت انداخته باشد


وَ مَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا، و يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا و مُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ.

 و كَأَيِّن مِّن دَابَّةٍ لَّا تَحْمِل رِزْقَهَا، اللَّهُ يَرْزُقُهَا و إِيَّاكُمْ ۚ و هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيم.

 وَ إِن يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُو، و إِن يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلَا رَادَّ  لِفَضْلِه، يُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ، وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.

 قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ، إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ، هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِه؟ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ، هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِه؟ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ  ۖ عَلَيْهِ يَتَوكَّلُ الْمُتَوكِّلُونَ.

 قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا، هُو مَوْلَانَا ۚ و عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوكَّل الْمُؤْمِنُونَ.

 مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ و مَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِه ۚ و هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.

حسبي الله لا إله إلا هو عليه توكلت وهو رب العرش العظيم،

سپس این دعا را بخواند:
و أمتنع بحول الله و قوته، من حولهم و قوتهم، و أستشفع برب الفلق من شر ما خلق، و أعوذ بما شاء الله، لا قوة إلا بالله العلي العظيم. 
.
.

[شهاب]

امام باقر عليه السلام  فرمودند:

مردى از بصره در محضر اميرالمؤمنین علیه السلام برخاست و عرض کرد: اى امير مؤمنان،
درباره برادرى و انواع آن برای ما شرح بفرماید، پس حضرت فرمودند:

برادران شما دو دسته هستند:
إخوان الثقة، وإخوان المكاشرة:
۱. برادران مورد اعتماد دینی شما.
۲. برادران ظاهرى شما.

فأما إخوان الثقة فهم الكف والجناح والأهل والمال فإذا كنت من أخيك على حد الثقة فابذل له مالك وبدنك وصاف من صافاه وعاد من عاداه واكتم سره وعيبه وأظهر منه الحسن:

 برادران مورد اعتماد دینی شما به منزله دست و بال و پر و خانواده و ثروت تو هستند
پس برای برادر دینی مورد اعتمادت از جان و مال مايه بگذار
 و با هر كسى او دوست است تو نیز دوست باش، و با هر كه او دشمنی میکند تو نیز دشمن باش!
 رازها و عيب هايش را بپوشان و خوبى هايش را آشكار كن!

سپس حضرت فرمودند:
واعلم أيها السائل أنهم أقل من الكبريت الأحمر:

 و بدانکه چنين برادرانى از کبریت احمر نیز ناياب تر هستند

وأما إخوان المكاشرة فإنك تصيب لذتك منهم، فلا تقطعن ذلك منهم، ولا تطلبن ما وراء ذلك من ضميرهم:

 و امّا دوستان ظاهرى همان کسانی هستند تو با آنها رفت و آمد همزیستی میکنی، و از همشنینی با آنها لذّت خود را مى برى!
 پس آن را از آنان نبر
 اما بيش از اين آنها توقع و انتظار نداشته باش
وابذل لهم ما بذلوا لك من طلاقة الوجه وحلاوة اللسان:
 و هر مقدار که با تو با گشاده رويى و نرم خویی کردند تو نيز چنان كن