امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امتیازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
یک حدیث
#1
بسم الله الرحمن الرحیم




[تصویر:  %D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB....%D8%B2%D9%86...%D9%84.jpg]
Like پاسخ
#2
علی بن جعفر از  امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) نقل می‌کند :
روزی پدرم دست مرا گرفت و فرمود:
فرزندم، پدرم محمد بن علی (علیه‌السّلام) هم‌چنان‌که دست تو را گرفته‌ام، دست مرا گرفت و فرمود:
پدرم علی بن حسین (علیه‌السّلام) دست مرا گرفت و فرمود:

فرزندم، هر کس از تو کار خیری خواست، برایش انجام بده،
اگر او اهل خیر باشد، تو به مقصود خود رسیده‌ای و اگر اهلش نباشد، تو خود شایسته و اهل آن خواهی بود.


یا بُنَی اِفعَلِ الخَیرَ اِلی کُلَّ مَن طَلَبَهُ مِنکَ فَاِن کانَ مِن اَهلِهِ فَقَد اَصَبتَ مَوضِعَهُ وَ اِن لَم یَکُن مِن اَهلِهِ کُنتُ اَنتَ مِن اَهلِهِ


حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۲۹۴، باب۳ من ابواب فعل المعروف، ح۳.
Like پاسخ
#3
روایات متعددی داریم که با نظر محبت آمیز به ائمه نحوه‌ای از اتحاد برای ما پیش می‌آید.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:
يَا مُفَضَّلُ أَ تَدْرِي لِمَ سُمِّيَتِ الشِّيعَةُ شِيعَةً؟
يَا مُفَضَّلُ شِيعَتُنَا مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْ شِيعَتِنَا
أَ مَا تَرَى هَذِهِ الشَّمْسَ أَيْنَ تَبْدُو؟
قُلْتُ مِنْ مَشْرِقٍ.
وَ قَالَ إِلَى أَيْنَ تَعُودُ؟
قُلْتُ إِلَى مَغْرِبٍ.
قَالَ
هَكَذَا شِيعَتُنَا مِنَّا بَدَءُوا وَ إِلَيْنَا يَعُودُون

مفضل از حضرت صادق عليه السّلام پرسيد كه شما چه بوديد پيش از آفرينش آسمان ها و زمين‏ ها
فرمود ما انوارى بوديم و اطراف عرش به تسبيح و تقديس خدا اشتغال داشتيم
تا ملائكه را آفريد به آنها فرمود تسبيح كنيد
عرض كردند خدايا ما علم و اطلاعى نداريم بما دستور تسبيح داد ما كه تسبيح نموديم ملائكه از ما فرا گرفتند تسبيح كردند
ما از نور خدا آفريده‏ شده‏ ايم
و شيعيان از نورى پست‏ تر آفريده شده‏ اند روز قيامت پست و عالى بهم مى‏ پيوندند
در اين موقع بين دو انگشت سبابه و ميانى جمع نمود، فرمود مانند اين دو انگشت.

سپس فرمود ميدانى چرا شيعه را به اين نام ناميده‏ اند؟
شيعيان ما از ما و ما از آنهائيم
ميدانى خورشيد از كجا طلوع مي كند؟
گفتم از مشرق
فرمود كجا غروب مي كند
گفتم مغرب.
فرمود شيعيان ما نيز همين طورند از ما جدا شده‏ اند و بسوى ما برمي گردند.

این یعنی یگانگی نوری در سرآغاز و سر انجام. لذا شیعیان از فاضل طینت امامان آفریده شده‌اند.
شیعیان در معاد خویش به سوی مطلع خویش به سوی امامان باز می‌گردند و عبارت «وَ إِلَيْنَا يَعُودُون‏» در حدیث مذکور، متضمن معاد است،
شیعه پس از غربت و دورافتادگی از سرمنشأ به سرچشمه‌ی خویش باز می‌گردد.

همچنین می‌فرمایند:
يَا أَبَا خَالِدٍ لَنُورُ الْإِمَامِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ وَ هُمْ وَ اللَّهِ يُنَوِّرُونَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِين‏


آن نور که در قلب مؤمنین تجلی می‌کند، علوم حقیقی و اسرار ملکوتی و شرایع نبوی است و مانع می‌شود تا آنان به سمت لذّات نفسانی و دنیوی متمایل و مشغول شوند.
آنان شعاع امامان گشته‌اند و آن نور ولایت آنان را حفظ می‌کند و آن کهن دژ آنان است
Like پاسخ
#4
روايت از حضرت محمد مصطفی صلى اللّه عليه و آله :
هركه هر روز ده بار اين دعا را بخواند، ... از شرّ شيطان و سپاهيان او محفوظ گردد، و قرضش ادا شود، و اندوه و غمش برطرف گردد،

اَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ
وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَاللَّهُ
وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ
وَ لِكُلِّ رَخآءٍ اَلشُّكْرُ لِلَّهِ
وَ لِكُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ الِلَّهِ
وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُاللَّهَ
وَ لِكُلِّ مُصيبَةٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ
وَ لِكُلِّ ضيقٍ حَسْبِىَ اللَّهُ
وَ لِكُلِّ قَضآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ
وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ
وَ لِكُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِيَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ .

مهيا كردم براى هر هراسى «لا اله الا اللّه» را و براى هر اندوه و غمى، «ما شاء اللّه» را،
و براى هر نعمتى‏ «الحمد للّه»، و براى هر راحتى «الشكر للّه»،
و براى هر شگفتى «سبحان اللّه»، و براى هر گناهى «استغفر للّه»
و براى هر مصيبت «انا للّه و انا اليه راجعون» را، و براى هر تنگى «حسبى اللّه»
و براى هر قضا و قدر «توكلت على اللّه» را، و براى هر دشمن «اعتصمت باللّه » را
و براى هر طاعت و معصيت «لا حول‏ و لا قوّة الاّ باللّه العلى العظيم» را.
Like پاسخ
#5
حضرت المیرالمومنین :
ای کمیل !
هر روز نام خدا و لاحول ولاقوّه اِلّا بالله را بر زبان جاری ساز،
و بر خدا توکّل کن،
و ما را یاد کن و ما را به اسم نام ببر و بر ما درود بفرست،
و به واسطه ما به خدا پناه آور، و به این وسیله (آفات را) از خود و آن چه مورد توجّه توست، دفع کن تا ان شاءالله از شرّ آن روز در امان باشی.


... یا کُمَیلُ
اِذا وَسوَسَ الشَّیطانُ فی صَدرِکَ فَقُل:
أعوذُ بِاللهِ القَویِّ مِنَ الشَّیطانِ الغَویِّ
وَ أعوذُ بِمُحَمَّدٍ الرَضِیِّ مِن شَرِّ ما قُدِّرَ
و قُضِیَ وَ أعوذُ بِإلهِ النّاسِ مِن شَرِّ الجِنَّهِ وَ النّاسِ اَجمَعینَ...

ای کمیل! هنگامی که شیطان در دل تو را وسوسه می کند،
بگو: از (شرّ) شیطان گمراه به خدای توانا پناه می برم،
و از شرّ قضا و قدر به  محمّد  که مورد خشنودی (خدا) است پناه می برم،
و از شرّ تمام جنّ و انس به معبود همه مردم (خدا) پناه می آورم...

در این صورت از خطر کارهای ابلیس و شیاطینی که با او هستند حفظ می شوی،
هرچند همه آن ها شیطان هایی مانند خود او باشند.
Like پاسخ
#6
تشويق به حضور در مجالس ذکر حدیث و احیاء امر ائمه

عن الإمام الصّادق عليه السلام
لِفُضَيلٍ ـ : تَجلِسونَ و تُحَدِّثونَ ؟
قالَ : نَعَم جُعِلتُ فِداكَ .
قالَ : إنَّ تلكَ المَجالِسَ اُحِبُّها ، فأحْيوا أمْرَنا يا فُضيلُ ، فَرَحِمَ اللّه ُ مَن أحْيا أمْرَنا. يا فُضَيلُ ،
مَن ذَكَرَنا أو ذُكِرْنا عندَهُ فَخرَجَ مِن عَينِهِ مِثلُ جَناحِ الذُّبابِ غفَرَ اللّه ُ له ذُنوبَهُ و لَو كانَ أكثرَ مِن زَبَدِ البحرِ

امام صادق عليه السلام ـ به فضيل ـ فرمود : آيا با هم مى نشينيد و گفتگو مى كنيد؟
عرض كرد : آرى ، فدايت شوم.
فرمود: من اين مجالس را دوست دارم.
اى فضيل !  راه ما را زنده نگه داريد. رحمت خدا بر آن كه امر ما را زنده بدارد.
اى فضيل! هر كس ذكر ما بگويد يا در حضور او ذكر ما شود و از چشمش به اندازه پر مگسى اشك درآيد خداوند گناهان او را مى بخشد اگر چه فزونتر از كف دريا باشد.
Like پاسخ
#7
امام باقر(ع):
فَانزِل نَفسَکَ مِنَ الدُّنیا کَمَثَلِ مَنزِلٍ نَزَلتَهُ ساعَةً ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ

خود را در دنیا چنان منزل ده که گویى ساعتى در آن منزل دارى وسپس از آن کوچ می کنی

بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۱۶۵
Like پاسخ
#8
امام باقر (ع) می‌فرمایند: ‏

لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ  مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقا،
اگر مردم مى‏ دانستند كه در زيارت قبر حضرت حسين بن على  چه فضل و ثوابى است، حتماً از شوق و ذوق قالب تهى مى‏ كردند
(كامل الزيارات، ص: 142)
Like پاسخ
#9
اِعلَم أنَّ لِكُلِّ عَمَلٍ نَباتا ، و كُلُّ نَباتٍ لا غِنى بِهِ عَنِ الماءِ ، و المِياهُ مُختَلِفَةٌ ،
فَما طابَ سَقيُهُ طابَ غَرسُهُ و حَلَت (احلَولَت) ثَمَرَتُهُ ،
و ما خَبُثَ سَقيُهُ خَبُثَ غَرسُهُ و أمَرَّت ثَمَرَتُهُ


امام على عليه السلام

بدان كه هر كردارى را گياهى است و هيچ گياهى از آب بى نياز نيست و آبها گوناگونند. پس، هر گياهى كه با آب پاك و نيكو آبيارى شود، درختش نيكو و ميوه اش شيرين مى شود و هر گياهى كه با آب آلوده و ناگوار آبيارى شود، درختش بد و ميوه اش تلخ مى گردد.;

نهج البلاغة : الخطبة 154.
Like پاسخ
#10
تلک الدار الاخرة نجعلها للذین لا یریدون علوا فی الارض و لا فسادا


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
آدمى را همين شرّ بس كه در دين و دنيايش انگشت نماى خلق شود ؛ مگر كسى كه خداوند از بدى نگاهش دارد . 

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :
آدمى را همين گناه بس كه انگشت نما شود . [ اصحاب ]عرض كردند : اى رسول خدا ! اگر چه به خوبى و خوشنامى باشد؟ فرمود : اگر به خوبى باشد، باز براى او شرّ است ، مگر آن كه خدا به او رحم كند و اگر به بدى باشد ، بدتر است .

امام على عليه السلام ـ در بيان اوصاف مؤمن ـ فرمود :
بزرگى و رفعت را ناخوش دارد و انگشت نما شدن را دوست نمى دارد .

امام على عليه السلام :
هركه رفعت در دنيا و آخرت را دوست دارد ، بايد رفعتِ در دنيا را دشمن داشته باشد .

امام على عليه السلام :
هيچ بنده اى نيست كه خواهان بالا رفتن يك پله در دنيا [ ى نكوهيده ] باشد و آن يك پله را بالا رود ، مگر اين كه خداوند در آخرت پله اى بزرگتر و بلندتر از آن پايينش آورد .
Like پاسخ
#11
بيم از شهرت نبايد موجب ترك برخى كارها شود :

بحار الأنوار ـ به نقل از اسحاق بن عمّار صيرفى ـ :
من در كوفه بودم و برادران زيادى به ديدن من مى آمدند و من از شهرت بدم مى آمد و ترسيدم كه شهرت دينى پيدا كنم . از اين رو به غلام خود دستور دادم كه هر وقت كسى از آنها آمد و مرا خواست بگويد : او اين جا نيست .
اسحاق مى گويد : در آن سال به حج رفتم و امام صادق عليه السلام را ديدار كردم ، اما ديدم حضرت نسبت به من سرسنگين و متغيّر است .
عرض كردم : فدايت شوم ! چرا نسبت به من تغيير كرده ايد؟
فرمود : چون رفتار تو با مؤمنان تغيير كرده است . عرض كردم : فدايت شوم ، من از شهرت ترسيدم و خدا مى داند كه من چقدر شما را دوست دارم .
فرمود : اى اسحاق! از ديدار برادرانت ملول مشو .


خدمت امام كاظم عليه السلام رسيدم و عرض كردم : فدايت شوم ! مردم ، چه آنهايى كه به اين امر ( امامت ) معتقدند و چه آنان كه منكرند ، به زيارت حسين عليه السلام مى روند و [حتى ]زنان ، سواره براى زيارت، رهسپار مى شوند و حالت شهرت به وجود آمده است و من به علّت ترس از شهرت، از رفتن به زيارت باز ايستاده ام .
حضرت لختى درنگ كرد و جوابم را نداد . سپس رو به من كرد و فرمود : اى مرد عراقى! اگر آنها خودشان را شهره مى كنند ، تو خود را شهره مساز . به خدا قسم هر كس با شناخت و آگاهى به حقِّ حسين، به زيارت او رود ، خداوند گناهان گذشته و آينده او را ببخشد .
Like پاسخ
#12
مولا امیر المومنین علیه السلام

چهره واقعي انسانها در تحوّلات و گرفتاريها مشخّص مي‌گردد.
 
بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۸۶
Like پاسخ
#13
«قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله و سلم)
أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ
...
حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله فرمود: بهترين مردم کسی است كه به عبادت عشق ورزد. و با آن مأنوس شوند و با جان و دل او را دوست داشته باشد و با بدن خود آن را به جای آورد و براى آن ازانجام هرکاری فارغ گردد .
چنين شخصى باك ندارد كه زندگى دنيايش به سختى بگذرديا به آسانى.
Like پاسخ
#14
پيامبر صلي الله عليه و آله:
مَنْ اَرادَ اَنْ تُسْتَجابَ دَعْوَتُهُ وَ اَنْ تُـكْشَفَ كُرْبَتُهُ فَلْيُفَرِّجْ عَنْ مُعْسِرٍ؛
هر كس مى خواهد دعايش مستجاب شود و غمش از بين برود، بايد گره از كار گرفتارى باز كند.

نهج الفصاحه: ح2961.
Like پاسخ
#15
حنان بن سدیر صیرفی گوید:

از امام صادق شنیدم که گفت: خبر نزدیکی وفات پیامبر «ص» به او داده شد، در صورتی که صحیح و سالم بود و هیچ دردی نداشت.
و این خبر را جبرئیل به او ابلاغ کرد. پس ندای «نماز جماعت» داد، و به مهاجران و انصار فرمود که همه ی سلاح بردارند؛ و چون مردمان جمع شدند، پیامبر بر منبر بالا رفت و خبر مرگ خود را به ایشان داد،
سپس گفت: «خدا را به یاد آن کس می آورم که پس از من در میان امت والی و حاکم گردد
مبادا بر مسلمانان رحم نکند،
بلکه باید بزرگانشان را محترم شمارد، و بر ناتوانان رحم آورد، و عالم ایشان را بزرگ دارد،
و به آنان زیان نرساند تا خوار شوند،
و به فقر گرفتارشان نکند تا کافر گردند،
و در خانه ی خود را به روی آنان نبندد تا توانای ایشان ناتوان را بخورد


در پایان این حدیث امام صادق «ع» می فرماید:
«این آخرین سخنی بود که پیامبر «ص» بر منبر خود گفت»،

اذکر الله الوالی من بعدی علی امتی! ألا یرحم علی جماعة المسلمین، فأجل کبیرهم، و رحم ضعیفهم، و وقر عالمهم، و لم یضربهم فیذلهم، و لم یفقرهم فیکفرهم، و لم یغلق بابه دونهم فیأکل قویهم ضعیفهم …
Like پاسخ


پرش به انجمن: