کشتار جمعی از یهود بنی قریظه

[شهاب]

علت قتل عام یهود بنی قریظه چیست

 حضرت رسول اکرم پس از هجرت به مدینه و تبدیل آن شهر به پایگاه اسلام با اخلاق حسنه با یهود مدينه برخورد می کردند تا آن جا که حتی آن حضرت در هفته های اول با یهودیان مدينه که عبارت بودند از بنی النضیر به رهبری حیی بن اخطب و بنی قریظه به رهبری کعب بن اسد و بنی قینقاع به رهبری مخیريق، پیمان صلح و دوستی بستند.
در این پیمان آمده بود که آنان کاری علیه مسلمانان انجام ندهند وگرنه مسلمانان در کشتن آنان آزاد باشند.

حال هرگز در تاریخ ثبت نشده است که پیامبر اسلام با یهود یا سایرین به خاطر عقیده و مذهب و فکرشان مبارزه و جنگ کرده و یا آنان را به قتل رسانده باشند.
بني النضير و بنی قینقاع به این پیمان خیانت کردند و با دشمنان اسلام، عليه مسلمانان همکاری نمودند و در نتیجه پیامبران آنان را از مدينه بیرون کردند.

اما بنی قریظه در جنگ احزاب که همه مشركان علیه مسلمانان متحد شده بودند، احزاب را یاری کردند. لذا پس از شکست احزاب، پیامبر نمی توانست بنی قریظه را به حال خود رها کند. زیرا بعید نبود که بار دیگر با سپاه مشركان همدست شوند و با تجهیزات کافی درصدد تسخیر مدینه برآیند. بنابراین بنی قریظه از داخل مدینه، به عنوان دشمنان خانگی، موجودیت اسلام را به خطر می افکندند. و حل مشکل بنی قریظه و یکسره کردن کار آنها برای مسلمانان امری حیاتی بود.

در بعضی تواریخ آمده است: پس از این که مسلمانان، يهود بنی قریظه را بیست و پنج شبانه روز محاصره کردند ( بلکه تسلیم شوند و کار به خونریزی نکشد) کعب بن اسد که از سران ایشان بود به آنان گفت: ای جماعت یهود! آنچه بر شما نازل شده است را به خوبی می بینید، و من سه پیشنهاد به شما می کنم، هر کدام را خواستید به آن عمل کنید:
۱- این که ما با این مرد ( پیامبر اسلام ) صلح کنیم و به او جزیه بدهیم؛ زیرا شما به خوبی می دانید که او پیامبر و رسول خداست و او همان است که در کتاب خودتان نام او را می یابید، پس خودتان و زنان و اولاد و اموال خود را در امان قرار دهید.
۲- این که زنان و اولاد خود را بکشید که نگران آنها نباشید و با او بجنگید تا شاید خدا بین ما و او حکم کند.
۳- این که همین امشب که شب شنبه است بر محمد یورش برید؛ زیرا او می داند که ما در شب و روز شنبه جنگ نمی کنیم و غافل است، و تا صبح می شود بر او غالب می شویم. آنان هر سه پیشنهاد را به دلایلی رد کردند و سرانجام اسیر مسلمانان شدند.
(مجمع البیان ج 8 - ص 148)

اما علت عدم موافقت پیامبر است با کوچ آنان از مدینه که از سوی شاس بن قیس مطرح شد، این بود که بني النضير و بنی قینقاع که از مدينه بیرون رانده شدند، همچنان با دشمنان اسلام همراهی می کردند و همواره با مسلمانان در جنگ بودند. از طرفی، اصحاب از پیامبران خواستند تا کسی را به عنوان حکم تعیین کند تا درباره آنان قضاوت نماید.
آن حضرت تعیین حکم را به عهده خود بنی قریظه گذاشتند و آنان سعد بن معاذ را که مانند آنان از قبیله اوس بود به حکمیت قبول کردند و پیامبر نیز نظر آنان را قبول کردند.
(السيرة النبوية، ابن هشام، ج ۳، ص - ۷۲۰ و ۷۲۱؛ الكامل في التاریخ، ج ۲، ص ۱۸۵ و ۱۸۶)

سعد بن معاذ با همه وساطتی که اوسیان کردند با شناختی که از سوابق این قبیله داشت و خطراتی که آنان در آینده می توانستند برای مسلمانان داشته باشند خواستار کشتن مردان جنگجوی بنی قریظه و اسیر کردن زنان و فرزندان آنان شد. پیامبر این نظر سعد بن معاذ را پذیرفتند و تنها راه حل فتنه آنان را همین دانستند.

درباره تعداد کشته شدگان یهود در این قضیه اختلاف وجود دارد. بعضی تواريخ آنان را چهار صد و پنجاه مرد مقاتل و جنگجو ذکر کرده اند، و بعضی دیگر بیشتر از این تعداد گفته اند. بعضی از مورخین معاصر با استناد به شواهد و قرائنی، زیاد دانستن تعداد مقتولین بنی قریظه و بزرگ جلوه دادن آن را مورد تشکیک قرار داده و آن را مبالغه آمیز دانسته است.


یادآوری می شود: در تاریخ یهود از صدر اسلام تاکنون، یهود در هر فرصتی سعی کرده اند خود را ملتی مظلوم معرفی نمایند تا بتوانند به آسانی به برنامه های گسترده و طویل و  عریض خود در گوشه و کنار دنیا بپردازند.