الحاد در اسماء الهی

[شهاب]

بنام خدا


وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ
وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚ
سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ


و برای خدا، نامهای نیک است؛ خدا را به آن (نامها) بخوانید!
و کسانی را که در اسماء خدا راه الحاد در پیش می گیرند را  رها سازید!
آنها بزودی جزای اعمالی را که انجام می‌دادند، می‌بینند!

[شهاب]

و لله الأسماء الحسنى فادْعُوه بها و ذَرُوا الَّذِينَ يُلحِدُونَ في أَسمائِهِ
سيُجزون ما كانوا يعملون

وذر : عبارتست از ترک کردن نظر و توجه به چیزی .
و إلحاد : عمل يا أثرى است که خارج از برنامه منظور باشد ، چون خارج شدن از برنامه عملی یا فکری دین الهی ، یا حقیقت دیگر .
و ملحد کسی را گویند که از برنامه دين الهى بيرون رود .

و الأسماء الحسنى : کلمه اسم مأخوذ است از شما که آرامی و عبری بوده ، و بمعنی اسم عرفی است ، و این لغت ارتباطی با لغت سماء ندارد که بمعنی بلندی است .
و أسماى الهى بر دو قسم باشند : لفظی و تکوینی . و إسم : آن لفظ یا چیزیست که نشان بدهد ذات یا صفتی را .
و درباره خداوند متعال لقب یا کنیه جریان پیدا نمیکند.

و حُسنى : بوزن فضلى ، مؤنّث أحسن و صیغه تفضیل است، و بچیزی إطلاق می شود که نیکوتر باشد
و از لحاظ نشان دادن آنها ، أسماء صفات و ذات خداوند متعال را بهترین و نیکوترین کلمات باشند ، از جهت خود آن ألفاظ و مفاهیم ، و هم از جهت مفید بودن بدیگران .
و
آری انسان بوسیله آن أسماء : ارتباط و قـرب بـخداوند متعال پیدا کرده ، و  بمقامات و صفات إلهي آشنا می شود ، و این معنی بزرگترین خیر و سعادت و موفقیت باشد برای انسان .
و این کلمه برای توصیف و تعریف است ، نه برای تقیید ، زيرا همه أسماى الهى نیکو بوده و از مظاهر صفات جلال و جمال خداوند متعال و نشان دهنده مقامات او هستند .

[شهاب]

و دعاء و دعوت : بمعنى خواستن و خواندنست که مورد توجه واقع شود ، نه مطلق نداء کردن یا درخواست کردن چیزی .
و منظور اینکه : خواستن و خواندن خداوند متعال بوسیله همین أسماء حسنى باشد ، البته لازم است انتخاب اسم بتناسب مورد و مقصود باشد ، و این معنی در همه موارد دعاء و مناجات و خواستن حاجات مادّی یا معنوی ، لازم است رعایت شود .

آری برای خداوند متعال نود و نه إسم ( أسماء حسنى ) است ، و هر کدام از آنها مظهر صفتی مخصوص باشد ، و در این باره در ماده اسم ( سماء ) از کتاب التحقيق بحث شده است البته اگر کسی بمقام توحید ذات و نفی صفات رسید : می تواند اسم شريف الله ، و بلکه اسم اعظم - هو ، را در دعوت خود انتخاب کند
و
و بطوریکه گفتیم : أسماى إلهى براى وساطت و توسّل بمقام عظمت جمال جلال پروردگار متعال ، و استفاضه کردن از انوار و فیوضات و قرب او باشد ، و اگر کسی از این أسماء سوء استفاده کرده ، و بأنحاء مختلف ( إدامه ذكر ، نوشتن بصورت طلسم و عدد ، و ذکر أربعینی و غیر آن ) در برآوردن مقاصد خلاف رضای پروردگار متعال ، بکار بندد : از برنامه حق و مشروع خارج گشته ، و هیچگونه سزاوار معاشرت و مصاحبت را نخواهد داشت . و باید توجه شود که : یکی از مشاغلیکه موجب مبغوض بودن و محروم گشتن از روحانیت و قرب و عبودیت انسان است ، دعاء نویسی و یاد دادن ذکر و اشتغال بختومات و دستور دادن آن و علاقمند شدن بعلوم غریبه و سحر و شعبده و عدد و طلسمات است
این افراد از مجاری طبیعی سالم و از برنامه های مشروع الهی . ، دست کشیده ،  به راههای غیر طبیعی متوسل میشوند .
و در نتیجه به آثار شوم أعمال خودشان ( مادی و روحانی ) گرفتار شده ، و بجزای کارهای خود میرسند