یک جرعه شعر

[شهاب]

برقي از خيمه ليلي بدرخشيد سحر،
وه كه با خرمن مجنون دل افكار چه كرد!
حافظ

[شهاب]

آن يكي را روي او شد سوي دوست
وان دگر را روي او خود روي اوست

[شهاب]

اين خرقه كه من دارم در رهن شراب اولي؛
اين دفتر بي معني غرق مي ناب اولي
حافظ

[شهاب]

گوشم شنيد قصه ايمان و مست شده؛ 
كو قسم چشم؟ صورت ايمانم آرزوست،

[شهاب]

اي عاشقان، اي عاشقان آن كس كه بيند روي او؛
شوريده گردد عقل او، آشفته گردد خوي او.

معشوق را جويان شود، دكان او ويران شود،
بر روي و سر پويان شود، چون آب اندر جوي او.
ديوان شمس

[شهاب]

آن يكي گفتا كه : اي شيخ كبار، 
خيز و اين وسواس را غسلي برآر! 

گفت با او: «هر شب از خون جگر 
كرده ام صد بار غسل، اي بي خبر.» 

آن دگر گفتا: «پشيمانيت نيست؟» 
يك نفس درد مسلمانيت نيست؟» 

گفت: «كس نبود پشيمان بيش از اين 
كه چرا عاشق نگشتم پيش از اين». 

آن دگر گفتش كه: «اي داناي راز، 
خيز و خود را جمع گردان در نماز.» 

گفت: «گو محراب روي آن نگار 
تا نباشد جز نمازم هيچ كار؟» 
منطق الطير

[شهاب]

آب كم جو، تشنگي آور به دست،
تا بجوشد آبت از بالا و پست.