برگ معرفت

[شهاب]

روایت : چون آیه «و هرکه از خدا پروا کند خداوند برای او راه خروجی قرار می دهد و او را از جایی که گمان نمی برد روزی می دهد» نازل شد، عدّه ای از صحابه در خانه های خود نشستند و به عبادت پرداختند؛ چون مطمئن شدند که خداوند روزی ایشان را تضمین کرده است.
پیامبر صلی الله علیه و آله از این جریان با خبر شد و بر کار آنان خرده گرفت و فرمود :
من نفرت دارم از مردی که کار و کسب را رها سازد و دهان خود را به سوی پروردگارش باز کند و بگوید: «خدایا! روزیم ده».


پیامبر خدا صلی الله علیه و آله_ به مردی که به ایشان عرض کرد: زانوی اشترم را ببندم و به خدا توکل کنم یا رهایش بگذارم و توکل کنم؟ _فرمود : با توکّل زانوی اشتر را ببند.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله عدّه ای را دید کشاورزی نمی کنند . به آنها فرمود : شما چه کاره اید؟
عرض کردند: ما توکّل کنندگانیم.
فرمود: نه، شما سر بار [دیگران] هستید.

امام صادق علیه السلام :به دست آوردن روزی حلال را رها مکن؛ زیرا روزی حلالْ تو را در دینت بیشتر کمک می کند، زانوی اشترت را ببند و آنگاه توکّل کن.

امام علی علیه السلام به عدّه ای که با اینکه سالم و تندرست بودند در گوشه مسجد نشسته بودند فرمود : شما کیستید؟ عرض کردند: ما توکّل کنندگانیم.

حضرت فرمود: نه، بلکه شما سر بار دیگرانید.
اگر براستی توکّل کننده هستید، توکّلتان شما را به کجا رسانده است؟ عرض کردند: اگر چیزی بیابیم می خوریم و اگر هم نیابیم صبر می کنیم.
حضرت فرمود: سگ های ما نیز همین کار را می کنند!
عرض کردند: پس چه کنیم؟
فرمود: همان کاری که ما می کنیم.
عرض کردند: شما چه می کنی؟ فرمود: اگر چیزی بیابیم می بخشیم و اگر نیابیم شکر می گوییم.