ایـمان
ایمان از ریشه یمن: قوّت در خير همراه با زيادت (فزوني) و در مقابل شُؤم، به معناي ضعف و ضِعَة (پستي) در شرّ است.
پس كاربرد ماده در معناي مطلق قوّت يا خير يا بركت يا زيادت: از باب مَجاز است و بايد قيدهاي سه گانه در آن لحاظ شوند.
ضمناً اين ماده به مفهوم بركت نزديك است؛ بركت به معناي فيض، خير و زيادت است.
اما دو مفهوم سمت يمين (راست) و يمين به معناي قسم و پيمان: از زبانهاي عبري و سرياني گرفته شده اند. ضمن اينكه اين دو مفهوم با اصل تناسب دارند؛ زيرا دست راست، برخلاف دست چپ: داراي قوت، فزوني قدرت، حركت به سوي عمل و فعاليت است و پيمان هم همين گونه است؛ زيرا موجب شدت بخشيدن، تقويت و افزايش اعتبار در امري ميشود.
مَيمَنَة؛ مصدر ميمي است و بر فزوني و استمرار در يُمن دلالت ميكند و منظور كساني هستند كه داراي قوت ذاتي در خودشان، همراه با زيادت در راه خير هستند
و مشأمة در مقابل آن است و اصحاب المشئمه؛ كساني هستند كه در ضعف و پستي و بر اساس برنامه شَرّ زندگي ميكنند
وَ نادَيْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَ قَرَّبْناهُ نَجِيًّا،
و از جانب ایمن طور، او را ندا داديم و در حالی كه با وی راز گفتيم او را به خود نزديك ساختيم.
أيمَن؛ بر وزن أفعَل از يُمن است و بر تفضيل (برتري) در قوت، خير و بركت دلالت ميكند و اين فضيلت و يُمن در طور و وادي: از جهت معنوي و روحاني است كه به واسطه جريانها و وقايع روحاني و نيز در اثر توجّهات خاصّ الهي به اين مكانها پديد مي آيد
حمل كلمه أيمَن در آيه بر معناي مقابل يَسار (چپ) مناسب نيست؛ زيرا جانب يَمين (راست) وادي يا طور - بر خلاف مفهوم يُمن و بركت هيچ امتياز و خصوصيتي معنوي به موضوع نمي افزايد. ضمن اينكه صفت تفضيل أفعل در اين مورد، معنا ندارد.
ایمان از ریشه یمن: قوّت در خير همراه با زيادت (فزوني) و در مقابل شُؤم، به معناي ضعف و ضِعَة (پستي) در شرّ است.
پس كاربرد ماده در معناي مطلق قوّت يا خير يا بركت يا زيادت: از باب مَجاز است و بايد قيدهاي سه گانه در آن لحاظ شوند.
ضمناً اين ماده به مفهوم بركت نزديك است؛ بركت به معناي فيض، خير و زيادت است.
اما دو مفهوم سمت يمين (راست) و يمين به معناي قسم و پيمان: از زبانهاي عبري و سرياني گرفته شده اند. ضمن اينكه اين دو مفهوم با اصل تناسب دارند؛ زيرا دست راست، برخلاف دست چپ: داراي قوت، فزوني قدرت، حركت به سوي عمل و فعاليت است و پيمان هم همين گونه است؛ زيرا موجب شدت بخشيدن، تقويت و افزايش اعتبار در امري ميشود.
مَيمَنَة؛ مصدر ميمي است و بر فزوني و استمرار در يُمن دلالت ميكند و منظور كساني هستند كه داراي قوت ذاتي در خودشان، همراه با زيادت در راه خير هستند
و مشأمة در مقابل آن است و اصحاب المشئمه؛ كساني هستند كه در ضعف و پستي و بر اساس برنامه شَرّ زندگي ميكنند
وَ نادَيْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَ قَرَّبْناهُ نَجِيًّا،
و از جانب ایمن طور، او را ندا داديم و در حالی كه با وی راز گفتيم او را به خود نزديك ساختيم.
أيمَن؛ بر وزن أفعَل از يُمن است و بر تفضيل (برتري) در قوت، خير و بركت دلالت ميكند و اين فضيلت و يُمن در طور و وادي: از جهت معنوي و روحاني است كه به واسطه جريانها و وقايع روحاني و نيز در اثر توجّهات خاصّ الهي به اين مكانها پديد مي آيد
حمل كلمه أيمَن در آيه بر معناي مقابل يَسار (چپ) مناسب نيست؛ زيرا جانب يَمين (راست) وادي يا طور - بر خلاف مفهوم يُمن و بركت هيچ امتياز و خصوصيتي معنوي به موضوع نمي افزايد. ضمن اينكه صفت تفضيل أفعل در اين مورد، معنا ندارد.