السَّلامُ عَلَى مَوْلانَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ(ع) بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع)
امام علی(ع) در بخشی از نامه ای که به عثمان بن حُنیف، حاکم بصره نوشت،
فرمود :
《..وَاللهِ لَو تَظَاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلَی قِتَالِی
لَمَّا وَلَّیتُ عَنْهَا!》
♦️به خدا سوگند!
اگر تمام عرب به قصد قتال، رو در روی من قرار گیرند، به آنها پشت و از مقابلشان فرار نمی کنم.(۱)
اما همین علی(ع) وقتی که حضرت زهرا(س) در حالت احتضار قرار گرفت، مولا علی(ع) در این هنگام، در مسجد حضور داشت.
و بلافاصله اسماء بنت عمیس حسنین(ع) را به دنبال پدرشان فرستاد.
حضرت(ع) تا حالت مضطربانه حسنین(ع) را در مسجد دید، سراسیمه فرمود :
چه اتفاقی افتاده است؟
آن دو عرض کردند :
《قَدْ مَاتَتْ أُمُّنَا فَاطِمَةُ(س)》
مادرمان از دنیا رفت.
در این هنگام ؛
《فَوَقَعَ عَلِيٌّ(ع) عَلَى وَجْهِهِ!》
♦️علی(ع) با صورت به زمین افتاد.(۲)
و هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا(س) مولا علی(ع) مشتی از خاکِ قبر ایشان را برداشت، که در منابع حالات حضرت(ع) اینگونه وصف کرده اند که؛
《هَاجَ بِهِ الْحُزْنُ!》
♦️حزن و اندوه عجیبی سرتاسر وجود امام(ع) را فرا گرفت.(۳)
شعر :
ای تمام تار و پود مرتضی،
ای همه بود و نبود مرتضی،
ای تمام عشق، ای خونین جگر،
یا بمان، یا که مرا با خود ببر،
رفتنت خانه خرابم می‌کند،
ماندنت چون شمع آبم می کند،
ای مسیحای علی(ع) اعجاز کن،
مشکلِ مشکل گُشا را باز کن!
رحیمی
منابع :
۱)امالی شیخ صدوق، ص۵۱۴، مجلس۷۷
۲)کشف الغُمه اربلی، ج۱، ص۵۰۱
۳)أمالی شیخ طوسی، ص۱۰۹، مجلس۴
امام علی(ع) در بخشی از نامه ای که به عثمان بن حُنیف، حاکم بصره نوشت،
فرمود :
《..وَاللهِ لَو تَظَاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلَی قِتَالِی
لَمَّا وَلَّیتُ عَنْهَا!》
♦️به خدا سوگند!
اگر تمام عرب به قصد قتال، رو در روی من قرار گیرند، به آنها پشت و از مقابلشان فرار نمی کنم.(۱)
اما همین علی(ع) وقتی که حضرت زهرا(س) در حالت احتضار قرار گرفت، مولا علی(ع) در این هنگام، در مسجد حضور داشت.
و بلافاصله اسماء بنت عمیس حسنین(ع) را به دنبال پدرشان فرستاد.
حضرت(ع) تا حالت مضطربانه حسنین(ع) را در مسجد دید، سراسیمه فرمود :
چه اتفاقی افتاده است؟
آن دو عرض کردند :
《قَدْ مَاتَتْ أُمُّنَا فَاطِمَةُ(س)》
مادرمان از دنیا رفت.
در این هنگام ؛
《فَوَقَعَ عَلِيٌّ(ع) عَلَى وَجْهِهِ!》
♦️علی(ع) با صورت به زمین افتاد.(۲)
و هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا(س) مولا علی(ع) مشتی از خاکِ قبر ایشان را برداشت، که در منابع حالات حضرت(ع) اینگونه وصف کرده اند که؛
《هَاجَ بِهِ الْحُزْنُ!》
♦️حزن و اندوه عجیبی سرتاسر وجود امام(ع) را فرا گرفت.(۳)
شعر :
ای تمام تار و پود مرتضی،
ای همه بود و نبود مرتضی،
ای تمام عشق، ای خونین جگر،
یا بمان، یا که مرا با خود ببر،
رفتنت خانه خرابم می‌کند،
ماندنت چون شمع آبم می کند،
ای مسیحای علی(ع) اعجاز کن،
مشکلِ مشکل گُشا را باز کن!
رحیمی
منابع :
۱)امالی شیخ صدوق، ص۵۱۴، مجلس۷۷
۲)کشف الغُمه اربلی، ج۱، ص۵۰۱
۳)أمالی شیخ طوسی، ص۱۰۹، مجلس۴