2022-07-07 11:25 AM
پيشنهاد عدم تعقيب طلحه و زبير
وقتى كه طلحه و زبير بيعت خود را شكستند و به همراهى عايشه به بصره رفتند، حضرت على عليه السلام تصميم گرفت آنها را تعقيب كند و به طرف عراق حركت كرد و جنگ جمل به ميان آمد. در تاريخ آمده عده اى و از جمله امام حسن عليه السلام به آن حضرت پيشنهاد مى كرد كه آنها را تعقيب نكنند و فعلاً به حال خودشان بگذارند و صحيح نيست كه شما خودتان را درگير جنگ كنيد،
ولى حضرت مشاهده كرد - بعد از آن كه جامعۀ مسلمين با او بيعت كردند و وظيفۀ سنگين خلافت را به دوش حضرت انداختند - اگر بخواهد آنها را رها كند ملّت سرگردان مى شود، و حضرت على نمى توانست در مقابل كارشكنى آنها ساكت باشد، لذا مى فرمايد:
«وَ اللَّهِ لا أَكُونُ كَالضَّبُعِ : تَنامُ عَلى طُولِ اللَّدْمِ ، حَتَّى يَصِلَ إِلَيْها طالِبُها، وَ يَخْتِلَها راصِدُها»
(به خدا قسم من مثل كفتار نيستم كه مى خوابد با اين كه ضربه زدن به آشيانه اش طولانى مى شود، تا اين كه برسد و دست يابد به او صيادش، و كسى كه در كمينش بود فريبش دهد.)
برای مثال از انقلاب خودمان وقتی به بنی صدر گفتند اين همه استاندارها گزارش دادند عراق در مرزها سنگربندى مى كند، شما چرا مرزها را حفظ نكرديد؟ او گفت: گفتند عراق جرأت حمله كردن ندارد؛ ولى همه مشاهده كرديم كه عراق مناطق وسيعى از ايران را اشغال كرد و حالا بايد براى پس گرفتن هر يك وجب از آن جوانى را از دست بدهيم.
همچنين در مورد گروهكهايى كه از اوّل راهشان معلوم بود آنان را آزاد گذاشتند، آنها هم طلاها و پولها و اسلحه ها را از بيت المال بردند، خانۀ تيمى درست كردند؛ دولتها هم به جاى اين كه جلويشان را بگيرند كمكشان كردند، آنها قدرت گرفتند و شخصيتهاى بارز انقلاب را ترور كردند.
اگر از اوّل هشياری وجود داشت نمى گذاشتند گروههاى مسلّح جاه طلب و مخالف انقلاب قدرت بگيرند و در مقابل صدام مقابله به مثل مى شد،انقلاب تا اين اندازه خسارت نمى داد.
بنابراين انسان بايد وقتى كشورى به او سپرده شد خيلى بيدار باشد، مسلمانها با حضرت على بيعت كردند، كشورهاى اسلامى را تحويل على دادند، حضرت على مى توانست ساكت باشد و بگذارد طلحه و زبير بروند و هر كارى مى خواهند بكنند
ولى مى فرمايد: من مثل كفتار نيستم كه راحت بخوابد و دشمن را هيچ پندارد؛ در ادامه مى فرمايد:
«وَ لَكِنِّي أَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ إِلَى الْحَقِّ الْمُدْبِرَ عَنْهُ ، وَ بِالسَّامِعِ الْمُطِيعِ الْعاصِيَ الْمُرِيبَ أَبَداً حَتَّى يَأْتِيَ عَلَيَّ يَوْمِي»
(و لكن من مى زنم به وسيلۀ كسانى كه به حق اقبال مى كنند و با من هستند، آنهايى را كه از حق برگشته اند و پشت به حق كرده اند؛ و به وسيلۀ آنهايى كه اطاعت كنندۀ من هستند، كسانى را كه عصيان و طغيان كرده و شك و ترديد ايجاد مى كنند؛ و هميشه اين گونه خواهم بود تا موقعى كه زنده ام و روز مرگم نرسيده است.)
حضرت مى فرمايند: تا وقتى زنده ام به وسيلۀ نيروهايى كه در اختيار دارم و با من هستند با دشمنان مى جنگم و به وسيلۀ اين نيروها از كشور اسلامى دفاع مى كنم.
«فَوَ اللَّهِ ما زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقِّي مُسْتَأْثَراً عَلَيَّ مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ نَبِيَّهُ صلى الله عليه و آله و سلم حَتَّى يَوْمِ النَّاسِ هذا»
(به خدا قسم از زمانى كه خدا پيامبرش را قبض روح كرد تا امروز هميشه مرا از حقم كنار مى زدند در حالى كه خودشان را مقّدم مى داشتند.)
حضرت على عليه السلام در اينجا تصريح مى كنند كه خلافت پيغمبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم و حكومت مسلمين حق خودشان بوده و ديگران اين حق را غصب كرده اند، و امروز هم كه مردم با حضرت بيعت كرده اند و امانت مسلمين بدين وسيله به آن حضرت سپرده شده باز عده اى (مانند معاويه و ديگران) هستند كه مى خواهند حضرت را از حقش كنار بزنند.
وقتى كه طلحه و زبير بيعت خود را شكستند و به همراهى عايشه به بصره رفتند، حضرت على عليه السلام تصميم گرفت آنها را تعقيب كند و به طرف عراق حركت كرد و جنگ جمل به ميان آمد. در تاريخ آمده عده اى و از جمله امام حسن عليه السلام به آن حضرت پيشنهاد مى كرد كه آنها را تعقيب نكنند و فعلاً به حال خودشان بگذارند و صحيح نيست كه شما خودتان را درگير جنگ كنيد،
ولى حضرت مشاهده كرد - بعد از آن كه جامعۀ مسلمين با او بيعت كردند و وظيفۀ سنگين خلافت را به دوش حضرت انداختند - اگر بخواهد آنها را رها كند ملّت سرگردان مى شود، و حضرت على نمى توانست در مقابل كارشكنى آنها ساكت باشد، لذا مى فرمايد:
«وَ اللَّهِ لا أَكُونُ كَالضَّبُعِ : تَنامُ عَلى طُولِ اللَّدْمِ ، حَتَّى يَصِلَ إِلَيْها طالِبُها، وَ يَخْتِلَها راصِدُها»
(به خدا قسم من مثل كفتار نيستم كه مى خوابد با اين كه ضربه زدن به آشيانه اش طولانى مى شود، تا اين كه برسد و دست يابد به او صيادش، و كسى كه در كمينش بود فريبش دهد.)
برای مثال از انقلاب خودمان وقتی به بنی صدر گفتند اين همه استاندارها گزارش دادند عراق در مرزها سنگربندى مى كند، شما چرا مرزها را حفظ نكرديد؟ او گفت: گفتند عراق جرأت حمله كردن ندارد؛ ولى همه مشاهده كرديم كه عراق مناطق وسيعى از ايران را اشغال كرد و حالا بايد براى پس گرفتن هر يك وجب از آن جوانى را از دست بدهيم.
همچنين در مورد گروهكهايى كه از اوّل راهشان معلوم بود آنان را آزاد گذاشتند، آنها هم طلاها و پولها و اسلحه ها را از بيت المال بردند، خانۀ تيمى درست كردند؛ دولتها هم به جاى اين كه جلويشان را بگيرند كمكشان كردند، آنها قدرت گرفتند و شخصيتهاى بارز انقلاب را ترور كردند.
اگر از اوّل هشياری وجود داشت نمى گذاشتند گروههاى مسلّح جاه طلب و مخالف انقلاب قدرت بگيرند و در مقابل صدام مقابله به مثل مى شد،انقلاب تا اين اندازه خسارت نمى داد.
بنابراين انسان بايد وقتى كشورى به او سپرده شد خيلى بيدار باشد، مسلمانها با حضرت على بيعت كردند، كشورهاى اسلامى را تحويل على دادند، حضرت على مى توانست ساكت باشد و بگذارد طلحه و زبير بروند و هر كارى مى خواهند بكنند
ولى مى فرمايد: من مثل كفتار نيستم كه راحت بخوابد و دشمن را هيچ پندارد؛ در ادامه مى فرمايد:
«وَ لَكِنِّي أَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ إِلَى الْحَقِّ الْمُدْبِرَ عَنْهُ ، وَ بِالسَّامِعِ الْمُطِيعِ الْعاصِيَ الْمُرِيبَ أَبَداً حَتَّى يَأْتِيَ عَلَيَّ يَوْمِي»
(و لكن من مى زنم به وسيلۀ كسانى كه به حق اقبال مى كنند و با من هستند، آنهايى را كه از حق برگشته اند و پشت به حق كرده اند؛ و به وسيلۀ آنهايى كه اطاعت كنندۀ من هستند، كسانى را كه عصيان و طغيان كرده و شك و ترديد ايجاد مى كنند؛ و هميشه اين گونه خواهم بود تا موقعى كه زنده ام و روز مرگم نرسيده است.)
حضرت مى فرمايند: تا وقتى زنده ام به وسيلۀ نيروهايى كه در اختيار دارم و با من هستند با دشمنان مى جنگم و به وسيلۀ اين نيروها از كشور اسلامى دفاع مى كنم.
«فَوَ اللَّهِ ما زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقِّي مُسْتَأْثَراً عَلَيَّ مُنْذُ قَبَضَ اللَّهُ نَبِيَّهُ صلى الله عليه و آله و سلم حَتَّى يَوْمِ النَّاسِ هذا»
(به خدا قسم از زمانى كه خدا پيامبرش را قبض روح كرد تا امروز هميشه مرا از حقم كنار مى زدند در حالى كه خودشان را مقّدم مى داشتند.)
حضرت على عليه السلام در اينجا تصريح مى كنند كه خلافت پيغمبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم و حكومت مسلمين حق خودشان بوده و ديگران اين حق را غصب كرده اند، و امروز هم كه مردم با حضرت بيعت كرده اند و امانت مسلمين بدين وسيله به آن حضرت سپرده شده باز عده اى (مانند معاويه و ديگران) هستند كه مى خواهند حضرت را از حقش كنار بزنند.