2023-11-07 07:11 PM
یک نقلی داریم که این در «انساب الأشراف» بلاذری هست در همین «اَلْمُسْتَرشَدُ فی الإمامة» هست، بلاذری در جلد 1، صفحه 587؛ یعنی هم در متون اهل سنت آمده مثل بلاذری و هم در متون شیعی مثل «اَلْمُسْتَرشَدُ فی الإمامة» صفحه 383، این نقل در واقع یک مقدار دارد بیشتر تکمیل می کند صورت قضیه را و آن این است که می گوید عثمان آمد نزد امیرالمؤمنین و دارد که
«ثم وقع امر الردّ وامتنع کثیر من الناس أن یخرجوا إلی محاربت هم»
مسئله جنگ های ارتداد رخ داد بسیاری از مردم امتناع می کردند بروند برای جنگ های رده
انساب الأشراف، بلاذری، ج 1،ص 587
«فقالوا لأبی بکر کیف نخرج و ابن عم رسول الله قائد عنک»
چگونه ما برویم به جنگ در حالی که پسر عم پیامبر (علیه (علیه السلام)) گوشه ی نشسته و با تو بیعت نکرده و همراه با تو نیست
«قائد عنک»
«فضرع ابی بکر إلی عثمان بن عفان»
أبو بکر متوسل به عثمان شد
«و سأله أن یکلم علی بن ابی طالب و یسأله بیعته»
از عثمان خواست برو ببین علی بیاد رسماً بیت انجام بدهد
«فإنه لو لا مخافت اضطراب الأمر علیه لجعلها لعلیاً»
گفت که اگر من نمی ترسیدم که امر مضطرب بشود امر خلافت را می دادم به علی
(حالا اینکه رفته با زور علی را بردن به مسجد برایش بیعت گرفتند الآن دارد چنین ادعایی را مطرح می کند)
«فعندها مشا عثمان إلی علی (ع)»
می گوید وقتی که ابوبکر چنین اصرار کرد عثمان رفت نزد علی
«فقال له یابن عم رسول الله إنه لا یخرج إلی قتال هذا العدو احد و انت قائد»
کسی نمی رود برای جنگ تا زمانی که شما اقبال نمی کنید و رسمیت نمی دهید و بعیت نمی کنی،
و بعد از آن دارد که امیرالمؤمنین(ع) همراه عثمان می گوید
«فلم یزل»
یک تتمه ای باز دارد که
«و أنت لم تبایع و انت طراقب الأمور کما تری و عسی الله أن یجعل فی ما تری خیراً و إنی أخشی من الأمر أن یعضم فیعطی بما فیه زوال»
عثمان گفت که می ترسم شما بیعت نکنید کار دشوار بشود
«فلم یزل عثمان بعلی»
اصرار کرد، تأکید کرد عثمان
«حتی مشا به إلی ابی بکر»
علی (ع) را راضی کرد و امیرالمؤمنین برخواست رفت نزد ابوبکر
«و سر بذلک من حضر من المسلمین»
مسلمان ها هم خیلی خوشحال شدند که علی آمده و بیعت کرده
«و خرجت به الرکبان فی کل وجه»
سپاه راه افتاد و رفتند
«و جدّاً الناس فی القتال»
مردم با جدید و احتمام رفتند برای جنگ با مرتدین
یک بیعتی بود که در برنامه های قبل همه اشاره شد 50 روز بعد از رحلت رسول خدا (ص) با هجوم به خانه امیرالمؤمنین و حضرت را بردند به مسجد و بیعت سوری اجباری از حضرت گرفتند
و یک بیعت اکراهی این چنین هم بعد از شهادت حضرت زهرا منتهی دیگر تاریخش چنین نقل ها مشخص نیست، حالا شهادت حضرت زهرا سه ما بعد از رحلت پیامبر بوده این، بلا فاصله بعد از آن بوده یا یک ماه بعدش بوده، خیلی مشخص نیست ولی بلاخره هنگام بالا گرفتن جریان ارتداد بوده.
«ثم وقع امر الردّ وامتنع کثیر من الناس أن یخرجوا إلی محاربت هم»
مسئله جنگ های ارتداد رخ داد بسیاری از مردم امتناع می کردند بروند برای جنگ های رده
انساب الأشراف، بلاذری، ج 1،ص 587
«فقالوا لأبی بکر کیف نخرج و ابن عم رسول الله قائد عنک»
چگونه ما برویم به جنگ در حالی که پسر عم پیامبر (علیه (علیه السلام)) گوشه ی نشسته و با تو بیعت نکرده و همراه با تو نیست
«قائد عنک»
«فضرع ابی بکر إلی عثمان بن عفان»
أبو بکر متوسل به عثمان شد
«و سأله أن یکلم علی بن ابی طالب و یسأله بیعته»
از عثمان خواست برو ببین علی بیاد رسماً بیت انجام بدهد
«فإنه لو لا مخافت اضطراب الأمر علیه لجعلها لعلیاً»
گفت که اگر من نمی ترسیدم که امر مضطرب بشود امر خلافت را می دادم به علی
(حالا اینکه رفته با زور علی را بردن به مسجد برایش بیعت گرفتند الآن دارد چنین ادعایی را مطرح می کند)
«فعندها مشا عثمان إلی علی (ع)»
می گوید وقتی که ابوبکر چنین اصرار کرد عثمان رفت نزد علی
«فقال له یابن عم رسول الله إنه لا یخرج إلی قتال هذا العدو احد و انت قائد»
کسی نمی رود برای جنگ تا زمانی که شما اقبال نمی کنید و رسمیت نمی دهید و بعیت نمی کنی،
و بعد از آن دارد که امیرالمؤمنین(ع) همراه عثمان می گوید
«فلم یزل»
یک تتمه ای باز دارد که
«و أنت لم تبایع و انت طراقب الأمور کما تری و عسی الله أن یجعل فی ما تری خیراً و إنی أخشی من الأمر أن یعضم فیعطی بما فیه زوال»
عثمان گفت که می ترسم شما بیعت نکنید کار دشوار بشود
«فلم یزل عثمان بعلی»
اصرار کرد، تأکید کرد عثمان
«حتی مشا به إلی ابی بکر»
علی (ع) را راضی کرد و امیرالمؤمنین برخواست رفت نزد ابوبکر
«و سر بذلک من حضر من المسلمین»
مسلمان ها هم خیلی خوشحال شدند که علی آمده و بیعت کرده
«و خرجت به الرکبان فی کل وجه»
سپاه راه افتاد و رفتند
«و جدّاً الناس فی القتال»
مردم با جدید و احتمام رفتند برای جنگ با مرتدین
یک بیعتی بود که در برنامه های قبل همه اشاره شد 50 روز بعد از رحلت رسول خدا (ص) با هجوم به خانه امیرالمؤمنین و حضرت را بردند به مسجد و بیعت سوری اجباری از حضرت گرفتند
و یک بیعت اکراهی این چنین هم بعد از شهادت حضرت زهرا منتهی دیگر تاریخش چنین نقل ها مشخص نیست، حالا شهادت حضرت زهرا سه ما بعد از رحلت پیامبر بوده این، بلا فاصله بعد از آن بوده یا یک ماه بعدش بوده، خیلی مشخص نیست ولی بلاخره هنگام بالا گرفتن جریان ارتداد بوده.